De druk wordt nu al opgevoerd. ‘Waarom is er geen verslag gekomen van de match op verplaatsing tegen Roeselare?’ Duidelijk een vraag van een nieuw kernlid dat nog niet op de hoogte is van de randvoorwaarden, die ten grondslag liggen aan het tot stand komen, van door dat lid blijkbaar gewaardeerd verhaaltje. Deze schrijver is daarover duidelijk. Iedereen kent zijn voortdurend streven naar transparantie. Binnen de Felco gemeenschap zijn er die als reactie op het zich aangesproken voelen voor het gebrek daaraan, het houden op luidruchtig aandachtvragerij. Dat zelfs bij een Hollander na zoveel jaren nog steeds de aard van het beestje zou zijn..

Een randvoorwaarde is dat er geen verhalen komen van ‘horen zeggen’. Want dan kom je al snel op gladde wegen. Zelfs in de herfst. Er komt wel een en ander in mijn bus, maar van een verslag over die match in Roeselare zal geen sprake zijn. Ik moet erbij zijn geweest. Als was het alleen maar omdat de ondergane emotie tot creativiteit leidt. Nee, de geschiedenis van ook dit seizoen van Folleybal & Gavere moet uit grote verantwoordelijk met een grote objectiviteit geschreven worden. Hoe aantrekkelijk en hoeveel talent voor het tegenovergestelde ook, niets mag uit de duim gezogen worden. Een andere voorwaarde is dat de lezer geen traditioneel verslag kan verwachten als een vrijwel gortdroge, en ook zeer voorspelbare weergave in de media van de match zelf. Daarvoor moet maar ChatGTP geraadpleegd worden.

De lengte van het verslag moet maar als collateral damage worden beschouwd. Voor begrip soms een regel twee keer gelezen worden. .De lezer is mans of vrouws genoeg al dan niet het einde te willen halen.

Dan toch nog even over een heftige uitbraak van een gekend virus in Roeselare: het overdreven veel trekken van kaarten. Daarvoor zijn de uitvindingen van het papier scheppen in de noordelijke windmolens en de boekdrukkunst al in 1445 niet uitgevonden. Waardoor overigens prachtige kaarten van de wereld het licht zagen. En die getrokken kaarten zijn dan nog zonder franje, slechts in twee kleuren. Rood heeft nog een begrijpelijke associatie, maar geel. Staat dat voor de kleur van druppelende pissende Vlaamse politici, al dan niet tegen politiebusjes? Voor de kleur van de vaan der Vlaamsche nationalisten? Kan niet, want je ziet ze overal. Ook in dat deel van het land waar volgens hen onbekommerd aan de door de hardwerkende Vlamingen met hun belastinggeld gevulde papfles wordt gezogen. Zelfs stoplichten kennen geen geel. Was als alternatief niet oranje overwogen? Of is daarbij een verband gelegd met die Hollanders die om elke scheet zich in die kleur hijsen en overal hossend zich luidruchtig tonen?

Laten we voor het gemak, wanneer een arbiter veel kaarten trekt, het houden op een compensatie. Compensatie van te weinig waardering. Ik zou willen roepen: er bestaat ook een alternatief voor trekken. Dit verhaal valt ook door derden te lezen, want op de website van de club. Je weet maar nooit hoe aantrekkelijk deze kreet zal zijn.

Dit keer is de druk op de schrijver extra groot door wat er van alles gebeurt. De elite van Knokke wenst een verbod op frigoboxen en zwemshorts, Gavere haalt duizend zelf gratis uitgedeelde parkeerkaarten terug, Noa Lang doet de aftrap bij Brugge – Genk, de Red Flames winnen van Nederland. Gekker moet het niet worden. Dan is er onder gokbedrijven ook afgesproken dat er niet meer kan worden gegokt op Wout van Aert in de uitslag van een koers, omdat zilver een zekerheid is. Verwarrend. Gelukkig is besloten de jobbonus te behouden. En mijn inkomen ligt ver onder het maximum van 2.900 euro.

Dan nu eindelijk de match tegen Kalken. Eerst nog even: net als bij de wedstrijd van de meisjes U15, die ik dit jaar tegen mijn hart druk, waren beide tribunes geheel gevuld. Dat belooft herrie.

De Pieter stuurt Yentl als passeur, Theo en Arthur op het midden, Pieter, Jacob en Nicolas oor de attacks, en Thomas in de vrije dweilrol de arena in. Direct pakt Kalken een puntje, dat ze met een foute opslag ook direct prijsgeven. Yentl geeft met zijn opslag de bezoekers geen enkele kans met de receptie hun passeur te bereiken. Theo kan de tegenaanval lezen en zet zijn blok. En Gavere kan profiteren van het voor het eerst uit de hangar bevrijden van zijn aangekochte F16Nicolas, doe er gerust maar 19 eFFen bij. In een split second verlaat hij de speelvloer om vanop grote hoogte zijn aanvalslading te kunnen lossen. En dat allemaal met een snelheid die zelfs een supersonische camera niet vastleggen kan, laat staan de Kalkenezen erop kunnen anticiperen. Gavere grijpt Kalken bij de keel, hun coach met de borst vooruit ziet de bui hangen en neemt bij 6 – 2 al zijn optie op zijn eerste time – out. Moet die nemen.

Er ontspint zich een set met een enorme intensiteit. Gavere speelt als een ervaren team, alsof ze al jaren met elkaar spelen. Er is groot onderling vertrouwen, voor niemand bang, zeker niet voor de tegenstanders met traditioneel een grote naam en faam. Het inslaan bevestigde het al. Lange mannen met een fitness carrure. Gavere zet Kalken voortdurend onder druk. Met vlijmscherpe opslagen, met aanvallen over de hele breedte van het veld. De middenmannen Arthur en Theo binden de tegenblokkers voor hun neuzen. De buitenmannen doen er mooi hun voordeel mee: scoren langs dus solobloks van Kalken. En geregelde ook met lepe leggers, en ingehouden slagen via de blokhandjes. Yentl is de architect van het aanvalsplan; de bezoekers weten pas waar te blokken als de bal zijn handjes, inclusief de duim, vertrekt. En die architect kan zijn rol op zich nemen door een fantastisch veldwerk. Niet alleen de recepties, maar ook uit alle hoeken en gaten van het veld worden de ballen bij het net afgeleverd. Hier moet de libero in de schijnwerpers worden gezet: Thomas, de superdweiler met spagaten en cirque du soleil-werk. Kalken wordt er depressief van. Maar bij een ploeg met een dergelijke reputatie staat opgeven niet in hun woordenboek. Komt de bal toch in de buurt van hun lange passeur, wordt steevast een punt gepakt. Kalken moet steeds achtervolgen, met twee keer 3 punten, meestal met slechts twee, en een enkele keer slechts een. Psychologisch is het gat groter, als was het alleen maar omdat Gavere met veel vertrouwen blijft spelen. Bij 19 – 16 probeert de bezoekcoach het ritme van Gavere te breken. En zelf een keer op gelijke hoogte komen. Dat is ze de hele set nooit gelukt, zelfs niet langszij. Even gaat het voor de vriendelijk bejaarde arbiters te snel, en maken een foutje in voordeel Kalken. Gavere laat het niet aan haar hart komen, sterker, brengt de kloof weer op 3 punten. Kalken gokt dan op zijn brute kracht. Pieter laat met een time out zien dat die poging vergeefs zal blijken. Dan maar wisselen, moet de coach aan de andere kant gedacht hebben. De een na de ander. Door een paar misverstandjes aan de kant van Gavere komt Kalken tot op een puntje: 22 – 21. Om welke reden dan ook, - om nog meer spektakel en spanning op de tribunes ? – gooit Pieter onverwacht Tiebe in de strijd, als vervangend passeur van Yentl. Onbegrijpelijk ook, omdat geweten is dat Tiebe niet van met de neus naar de wolken houdt, maar liever zijn acties dicht bij de aarde uitvoert. En als er een metro zou zijn, dan daar. Het experiment heeft maar 3 balwisselingen geduurd: twee passes nauwelijks boven het net en dubbelspel. Bij 24 – 23 maakt Jacob met een gelukje via de angstige blokhandjes een einde aan de set; 25 – 23.

Kenners vragen zich af of Gavere dezelfde intensiteit kan volhouden. De kenners krijgen gelijk. Gavere neemt gas terug, wil of moet van de inspanning bekomen. Al bij 4 – 9 moet Pieter zijn mannen toespreken. De scherpte in de acties is er wat af. Wat maakt dat nu Kalken wel geregeld de bal bij hun passeur brengt, die daar wel raad mee weet. Gavere kan tegenovergesteld geregeld de receptie niet tot Yentl brengen. Zelfs Thomas is nog slechts een schim van de libero in de eerste set. Ballen die zelfs voor deze wonderboy niet te corrigeren vallen. Nu moet Gavere voortdurend achtervolgen, komt bij 15 – 16 nog op een puntje moet ondanks weer de vlijmscherpe opslagen van vooral Theo, en ondanks wat organisatorisch gerommel bij Kalken, de set met 21 – 25 uit handen geven.

Het vertrouwen is bij gene zijde. Goede recepties, onder leiding van de passeur mooie aanvalsvarianten, steeds met grote vuurkracht door de reuzen uit Kalken afgeschoten, laten Gavere verweesd achter; in rukken van 1-2 naar 2 – 5, en van 2-6 naar 3 – 10. Al snel staat er 5 – 12 op de borden. Gavere wordt overlopen. Kalken speelt vol zelfvertrouwen. Je zou ook voor minder want zelfs over thuisloos geslagen. Het zelfvertrouwen gaat over naar arrogantie. Met de opslag worden risico’s genomen – maar liefst 7 gemist – en aanvallen in de Gavereblokken gedreund. Gavere gooit vers bloed in de strijd, en met succes: Alexander. De thuisjongens herpakken zich, ruiken nog een kansje. Sterk te waarderen, want na een statistisch onmogelijke achterstand van 9 -18 vechten ze zich in de wedstrijd. Kalken schrikt, want hadden ze niet meer verwacht. Ze moeten zich weer concentreren, en elke spelers weet dan dat dat zeer moeilijk is. Nog even stokt de inhaalrace bij 14 – 20 om dan met het spel van de eerste set Kalken de stuipen op het lijf te jagen. De opslagdruk is er weer, het door aanvallers Kalken tot een eenmansblok dwingen, waarlangs Pieter en Jacob weer hun vertrouwde ding doen. Kalken moet in een positie maar liefst een handvol punten aan de thuisploeg toestaan; van 13 – 20 naar 18 – 21. De coach aan de andere kan heeft dan al met zijn maximaal aantal time outs tevergeefs geprobeerd het tij te keren. Gavere ruikt bloed. Komt hoogmoed aan de overzijde voor de val? Voor Gavere helaas bijna; 22 – 25.

Had Gavere de set kunnen pakken, zou er zeker een 5 – setter komen. En twee punten pakken. Ik mis ineens de afwezige Pieter. Er volgt een spannende zenuwslopende set. Gavere haalt alle energie uit de kast. Heel lang laten beide ploegen elkaar geen puntje gaan. Tot Gavere bij 10 – 7 een kloofje kan slaan. Het kan alle kanten op, aan beide kanten worden soms knullige fouten gemaakt. Uit vermoeidheid? Tot 16 – 16 is er niet een enkel streepje licht tussen de matadors. Het lijkt toeval en geluk dat Kalken op 17 – 21 brengt. Blijkbaar om zijn markt – en transferwaarde op te krikken, zet Pieter Tiebe weer op het plein. Na een snelle retour weet Gavere met haar laatste hoop nog tot 22 – 24 terug te komen om met 23 – 25 alle punten aan het bezoekende Kalken te laten. De match is wel het bewijs dat Gavere voor geen enkele tegenstander bang hoeft te zijn. 

Punt.NL